Pedagogika Marii Montessori w żłobku

Istota pedagogiki Marii Montessori polega na stwierdzeniu, że każde dziecko jest inne i powinno rozwijać się według stworzonych przez siebie indywidualnych planów rozwojowych. W planach tych zapisane są jego możliwości, kompetencje i umiejętności, umożliwiające mu naukę samodzielną i efektywniejszą.

Teoretycznie założenia pedagogiczne Marii Montessori nie obejmowały dzieci w wieku żłobkowym, jednak są placówki, które wprowadzają elementy owej pedagogiki. Sama pracuję w placówce, gdzie wykorzystywane są elementy pedagogiki Marii Montessori. Moim zdaniem, jest to fantastyczny sposób na to by wprowadzić jakieś zasady w grupie. W naszym żłobku dzieci nakrywają same do stołu, myją naczynia, odkurzają, sprzątają. Ale zanim to wszystko nastąpiło, trzeba było zapewnić miejsce, gdzie mogło się tego nauczyć i doświadczyć. W naszej placówce mamy większość pomocy Montessori i dzieciaki od najmłodszych lat pracują z tymi pomocami.

Oczywiście staramy się mieć jakąkolwiek kontrolę nad tym co się z tymi pomocami dzieje. Kiedyś nie zdawałam sobie sprawy, jak to jest możliwe, żeby dziecko 2 letnie za sobą sprzątało, myło naczynia czy odkurzało, lecz dla takiego dziecka to jest świetna zabawa. Dzieci bardzo chętnie pracują z pomocami dnia codziennego.

Po szkoleniu Montessori najbardziej trafił do mnie cytat :

„Dziecko nie jest pustym naczyniem,

które napełniliśmy naszą wiedzą

i które zatem nam wszystko zawdzięcza.

Odwrotnie, to dziecko zbudowało człowieka

i nie ma nikogo,

kto nie zostałby stworzony przez dziecko,

którym sam kiedyś był”. - Maria Montessori.

Istotnymi wartościami pedagogiki M. Montessori jest:

- Humanistyczny wymiar teorii i praktyki pedagogicznej

- Wychowanie dla pokoju

- Podmiotowość w wychowaniu: „Dziecko – budowniczym

własnej osoby i osobowości"

- Szacunek dla rozwijającej się osobowości

- Troska o indywidualny i społeczny rozwój dziecka zgodny

z „wrażliwymi fazami” w grupach wymieszanych wiekowo

- Miłość do ludzi i świata

- „Polaryzacja uwagi” umożliwiająca rozwój, prowadząca do

normalizacji

- Wychowawczy i edukacyjny sens „przygotowanego

otoczenia” dostosowanego do faz rozwojowych dziecka

- Pomoce rozwojowe jako „klucze do świata”

- Osoba dorosła – rodzic, nauczyciel jako przewodnik, który

pomaga, a nie wyręcza

- „Pomóż mi samemu to zrobić"